Elvis Presley

Elvis Aaron Presyley urodził się 8 stycznia 1935 roku w Tupelo. Mało kto wie, że miał on brata bliźniaka, który urodził się martwy. Żył w dość ubogiej rodzinie. Już w szkole średniej dostawał główne role w przedstawieniach, głównie w szekspirowskich. Dwa lata po rozpoczęciu swojej kariery muzycznej,  w 1956 roku zagrał w filmie Kochaj mnie czule (Love Me Tender), zapewniając producentów o swoim braku doświadczenia. Mimo negatywnych ocen krytyków, fani piosenkarza byli zachwyceni. Film już w pierwszym tygodniu zdobył 540 tysięcy dolarów zysku! Popatrzcie sami, jak można nie kochać Elvisa w takim wydaniu:

W roku 1957 Elvis wystąpił w dwóch filmach: Kochając Ciebie (Loving You) oraz Więzienny rock (Jailhouse Rock). Rola w tym drugim jest jedną z najbardziej rozpoznawanych ról Presleya. Musical przyniósł mu ogromną sławę. Poniżej najsłynniejsza scena filmu, która od zawsze kojarzona jest z Elvisem.

Zaraz potem, Presley odbywał służbę wojskową w Niemczech. Tam odwiedził go Hal Wallis, by obejrzeć scenerię w jakiej Elvis aktualnie przebywa. To co zobaczył, było inspiracją do filmu Żołnierski blues (G.I. Blues). Odniósł on ogromny sukces dzięki połączeniu muzyki, romansu i humoru. Stał się on wzorem dla kolejnych filmów kręconych w latach 60. Kolejne filmy z udziałem Presleya, Płonąca Gwiazda (Flaming Star) i Dzikus z prowincji (Wild in the Country) nie odniosły tak wielkiego sukcesu jak poprzedni. Powodem było skupienie się na fabule i mniejszej ilości piosenek, dlatego wrócono do muzycznych komedii. Mimo ogromnego sukcesu Błękitnych Hawajów (Blue Hawaii) zdaniem Elvisa, przez właśnie takie filmy traci popularność. Szczerze ich nie lubił.

W 1969 roku Elvis nakręcił Change of Habit, który był jego ostatnim filmem fabularnym w karierze. Była to rola, o jakiej zawsze marzył. Chociaż nie był to szczególnie głęboki film, to Change of Habit prezentował wiarygodną fabułę i inny niż dotychczas wizerunek Elvisa. Era musicali już się kończyła, dlatego Presley wrócił do kariery muzycznej. 

Elvis Presley jest niepodważanie legendą XX wieku, ikoną tamtych czasów. Jego wkład w historię kina, jest ogromny, gdyby nie filmy z jego udziałem to, kto wie? Może definicja musicalu nie byłaby taka sama? Szczerze żałuję, że nie pozwolono Elvisowi grać w filmach z lepszym scenariuszem, o którym zawsze marzył, lecz nigdy się go nie domagał. Mimo wszystko, dla mnie pozostanie lepszym muzykiem niż aktorem, co nie znaczy, że jego wkład w kinematografię był niepotrzebny. Bynajmniej!

Kacper Nadolski