„Niezgodna” Veronica Roth

Jeden wybór może cię zmienić, jeden wybór może cię zniszczyć, jeden wybór może cię określić.

Wprowadzając w świat przedstawiony przez Veronicę Roth, na ruinach Chicago ludność dzieli się na 5 frakcji : Altruizm (bezinteresowność), Nieustraszoność (odwaga), Erudycja (inteligencja), Prawość (uczciwość), Serdeczność (życzliwość). W wieku szesnastu lat każdy zdaje test, mający za zadanie dopasowanie do odpowiedniej frakcji. Masz szanse wyboru, możesz pozostać w swojej frakcji, możesz zmienić frakcję. Ale trzeba pamiętać, że nie ma odwrotu, musisz przejść nowicjat, albo staniesz się bezfrakcyjny. Bezużyteczny, żyjący na uboczu w biedzie i nędzy.

Beatrice Prior, przez szesnaście lat wychowywana wśród Altruistów, czuje, że nie pasuje do tego środowiska. Wynik jej testów nie jest jednoznaczny, znaczy to, że jest niezgodna. Musi trzymać to w tajemnicy, bo może to sprawić, że ludzie u władzy będą chcieli ją wyeliminować. Ku własnemu zdumieniu sama wybiera nieustraszoność.

Razem z innymi transferami (osobami, które porzuciły swoją rodzinną frakcję) oraz nowicjuszami urodzonymi jako nieustraszeni, jako Tris, rozpoczyna nowicjat. Mimo iż przez wrednych jest zwana „sztywniaczką”, dziewczyna jako pierwsza zeskakuje z budynku, by dostać się do siedziby nieustraszonych. Rozpoczyna tym samym nowicjat, pełen atrakcji, takich jak wskakiwanie do jadącego pociągu, bicie się do nieprzytomności, czy też symulacje mające za zadanie wyeliminowania z nowicjuszy tchórzostwa (wśród nieustraszonych największa wada). W książce jesteśmy świadkami przemiany Tris, z Altruistki w prawdziwą Nieustraszoną.

Chicago zaczyna przypominać bombę zegarową. Równowaga między frakcjami zostaje załamana, jest to bazą fabuły rozciągającą się na trzy tomy. Wszystko zaczyna się od niezgody między Erudytami, a Altruistami, przez co Tris też po części tkwi w sporze (mimo popularnego tam stwierdzenia „frakcja ponad krwią”, co oznacza, że frakcja jest ważniejsza od rodziny)

Książka jest napisana w narracji pierwszoosobowej, dzięki krótkim zdaniom i odrobinie chaosu można naprawdę poczuć się, jak w plątaninie myśli przeciętnej 16 - latki. Wszystkie opisy są krótkie, ale zarazem niezwykle realistyczne. Cała akcja jest oryginalna, ale i dobrze przemyślana. Każda frakcja to tak naprawdę ludzkie charaktery, więc czytelnik może upodabniać się do którejś, a nawet kilku. Veronica Roth przedstawia futurystyczny obraz Chicago, w którym nie chciałbym mieszkać. Natomiast poznawanie samej historii Tris sprawia wiele przyjemności i nie pozwala oderwać się od lektury.

Autor: Natalia Rucińska