"Poczwarka" Dorota Terakowska

„Poczwarka” Doroty Terakowskiej to dramat zarówno dla dorosłych jak i dla młodzieży, opowiada losy pewnego małżeństwa. Ich poukładane, idealne życie psują narodziny córki z zespołem Downa.

Adam i Ewa, bohaterowie „Poczwarki”, żyją jak w serialu. Mają dokładnie opracowany "rodzinny biznesplan". Ład ich świata burzy pojawienie się córeczki, innej niż oczekiwali. Dziecko z zespołem Downa nie było brane pod uwagę nawet w najgorszych snach. Mimo nacisków męża, aby oddać je do specjalnego ośrodka, Ewa decyduje się na jego wychowanie. Kobieta, wybierając Marysię, zwaną pieszczotliwie "Myszką", traci ukochanego, odkrywając świat książkowych romansów. Natomiast tytułowa „Poczwarka” znajduje strych, gdzie spędza wolne chwile. Na strychu dziewczyna widzi i kontaktuje się z Bogiem. Jednak brakuje jej taty, który mógłby ją przytulić lub podziwiać jak tańczy. Ojciec jest dla niej jak "pan z reklamy", który ciągle się cieszy. W rzeczywistości Adam unikał córki. Nie akceptował jej. Winą za urodzenie takiego dziecka obarczał Ewę, ponieważ twierdził, że obecność choroby Alzheimera w jej rodzinie, zadecydowała o upośledzeniu Marysi. Mężczyzna, chcąc całkowicie "oczyścić się z winy", próbuje odnaleźć informacje o chorobach genetycznych w swojej rodzinie. W końcu przypomina sobie o bracie, który od lat nie żyje. Chłopiec zginął w wypadku samochodowym kiedy jechał z rodzicami i do szpitala. „Niedźwiadek” ( tak Adam nazywał brata) chorował na zespół Downa, jednak mimo to był jego najlepszym przyjacielem. Adam zmienia swoje nastawienie. Czy uda mu się naprawić stosunki z córką i żoną?

Język utworu jest prosty i zrozumiały dla każdego. Wypowiedzi bohaterów doskonale odzwierciedlają ich uczucia i emocje. Akcja jest ciekawa i z niecierpliwością oczekuje się na dalszy ciąg wydarzeń.

Autorka umiejętnie przedstawiła realia życia z dzieckiem cierpiącym na zespół Downa. Utwór mówi o tym, że nie liczy się wygląd zewnętrzny. Pomimo tego, że Myszka była tytułową Poczwarką, miała w sobie pięknego motyla, którego nie każdy umiał dostrzec. Książka Terakowskiej daje nam możliwość poznania ludzi chorych na zespół Downa. Uważam, że wielu po przeczytaniu jej dzieła zmieni nastawienie do osób upośledzonych.

Zespół redakcyjny ;)