„Pamiętnik narkomanki” Barbara Rosiek

Niedawno przeczytałam książkę pod tytułem „Pamiętnik narkomanki”. Jej autorką i zarazem główną bohaterką jest Barbara Rosiek. Gatunek literacki tej książki sytuuje się pomiędzy autobiografią a pamiętnikiem. Książka powstała na podstawie autentycznych zapisków prowadzonych przez pisarkę.

„Poszłam na moje pierwsze w życiu wagary. Ja wzorowa uczennica i córka (...) Weszłam do kawiarni gdzie było dużo młodych ludzi, niewiele starszych ode mnie (...) Do mojego stolika dosiadło się dwóch chłopców (...) Spytali, co tu robię i tak zaczęliśmy rozmawiać. Jeden z nich to Filip, długo przyglądał mi się, w końcu spytał czy chcę iść z nim w pewne miejsce (...) Weszliśmy do pewnego mieszkania (...) Wziął moją rękę i podwinął rękaw. Bałam się bardzo, ale ciekawość była silniejsza ode mnie. ?Pierwsza Komunia? usłyszałam czyjś głos (...) Jestem narkomanką nawet przed sobą muszę się do tego przyznać (...) A przecież zaczęło się od zabawy, głupiej dziecinnej ciekawości...”

Tak zaczął się nałóg głównej bohaterki... W książce opisuje ona piekło uzależnienia, w jakie wpadła, jak odbijało się to na jej psychice, jak bardzo była samotna i jak pragnęła akceptacji i miłości ze strony otoczenia. Pokazuje, jak bezskutecznie stara się walczyć z nałogiem, aby po jakimś czasie znowu sięgnąć po narkotyk... Mimo że narkotyki zniewoliły jej ciało, wyniszczyły organizm, zraniły duszę, bohaterka nie poddawała się i walczyła dalej. Jako jednej z nielicznych, udało się jej zwyciężyć nałóg. Pomogło jej w tym wsparcie rodziców, pomoc Marka Kotańskiego z Monaru oraz zrozumienie pani psycholog, Anny. Książka ta podzielona jest na dwie części, w drugiej autorka opisuje swoje życie już bez narkotyku. Autorka wyraża żal za czasem, który straciła. Nikt już nie odda jej straconych chwil i młodości, które uciekły jej, gdy żyła w nałogu.

Książka ta, jak i sposób jej napisania bardzo do mnie przemówiły. Słowa autorki trafiały do mnie do tego stopnia, że wydawało mi się, że to ja jestem bohaterką. Wydawało mi się, jakbym to ja walczyła z nałogiem i odczuwała tą bezgraniczną samotność.

Myślę, że ta książka została napisana przede wszystkim po to, aby ostrzec młodzież przed groźnym nałogiem, jakim są narkotyki. Pokazuje, jak łatwo wpaść w nałóg i jak zniewala on ciało i umysł. Jest przestrogą przed eksperymentowaniem z narkotykami.

Na podsumowanie pragnę przytoczyć jeszcze jeden fragment z książki „Każdy rodzaj narkotyku doprowadza cię do ostatecznej klęski- odrętwienia”.

Autor: Edyta Licznerska